เปิดใจ...หาคำตอบ...ภูกระดึง...มีอะไร??ก่อนอื่นก็ต้องขอบอกก่อนเลยว่า นี่เป็นการเปิดใจ ไปภูกระดึงครั้งแรก ด้วยความที่ว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยแข็งแรง ป่วยบ่อยมาตั้งแต่เด็กๆ และที่สำคัญใครๆก็บอกว่า
ภูกระดึงมันโหดมากมันเหนื่อยมากนะ
เลยคิดว่า คงไม่ไหวแน่ๆ จนวันหนึ่ง ทีมงานโกทูเลยต้องไปที่
อุทยานแห่งชาติภูกระดึงเพื่อไปเก็บภาพบรรยากาศการ
จดทะเบียนสมรสหมู่บนภูกระดึงก็เป็นความลำบากใจอีกแล้วค่ะที่จะต้องเข้าป่าขึ้นเขา
จากที๋โดนรับน้องอย่างโหดที่
"ภูผาแง่ม อำเภอท่าลี่"มาแล้ว 55555
อันดับแรกๆเลย แอดมินไปอ่าน
รีวิวการพิชิตภูกระดึงก่อน ว่ากันว่าเป็น
ภูเขารูปหัวใจที่ใหญ่ที่สุดในโลก พอได้เห็นว่า แม้แต่ลูกเล็กเด็กแดง คนแก่ คนพิการ ก็ขึ้นไปมาแล้ว ทำไมเราจะขึ้นไม่ได้ เพื่อนที่เคยไปมาแล้วก็บอกว่า เฮ้ย ต้องไปสักครั้งนะ แล้วจะรู้ว่า
"ภูกระดึง...มันมีอะไร" และแอดมินก็อยากหาคำตอบด้วยค่ะ ว่า ทำไมคนที่เคยขึ้นแล้ว ต้องกลับไปอีก
เอาสิ...ลองดูสักตั้ง
ซึ่งเราเดินทางเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2560 วันแรกเราจะไปกันที่
น้ำตกตาดฮ้องกันก่อนค่ะ ว่ากันว่าถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงที่ไม่มีน้ำ แต่แก่งหินของน้ำตกตาดฮ้องก็สวยงามไม่แพ้กับตอนมีน้ำเลย วันที่ 13 เราจะเดินทางขึ้นสู่อุทยานแห่งชาติภูกระดึงกัน เพื่อเก็บภาพบรรยากาศคู่รักที่เดินทางขึ้นไปจดทะเบียนสมรสหมู่บนภูกระดึง โดยเราจะประกบคู่รักนักบิด พี่ปาร์คและพี่แอม เจ้าของรีสอร์ท บ้านทิพย์สุวรรณรีสอร์ท ที่เราไปพักในคืนแรกนั่นเองค่ะ
(สามารถชมได้จากคลิปวีดีโอ ฮักนี้ที่ภูกระดึง)ระหว่างเดินทางไปที่อุทยานแห่งชาติภูกระดึง ตื่นเต้นมากๆเลยค่ะ คิดสภาพตัวเองตอนเดินขึ้นไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง แวะซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งก่อนขึ้น เพื่อเพิ่มพลังกันก่อนค่ะ
ระหว่างการเดินทางไปอุทยานแห่งชาติภูกระดึงเริ่มต้นด้วยการจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย ที่พัก ลูกหาบ กิโลกรัมละ 30 บาทเท่านั้นค่ะ พร้อมกับค่าเข้าอุทยานแห่งชาติคนละ 40 บาท หลังจากนั้นก็เก็บภาพบรรยากาศการลงทะเบียนคู่รัก เพื่อขึ้นไปจดทะเบียนสมรสหมู่บนภูกระดึงค่ะ
เก็บภาพคู่รักก่อนเดินขึ้นไปยัภูกระดึง
เวลาที่เราเริ่มเดินทางประมาณ 09.00 น. ค่ะ โดยทั้งตัวพยายามสะพายเป้ที่เบาที่สุด แต่ภาระอันหนักอึ้งก็คงหนีไม่พ้น กล้อง ขาตั้งกล้อง และอุปกรณ์ในกระเป๋าค่ะ เมื่อพร้อมกันแล้วก็ลุยโลดดดด (เตรียมเหนื่อยโลดดด T[]T)
ทางขึ้นภูกระดึงจุดหมายแรก ซำแฮกค่ะ แฮกสมชื่อจริงๆ หอบแฮกๆ ตั้งแต่ 100 เมตรแรก ยังไม่ถึงไหนเลย 55555 ซำแฮกจะเป็นซำที่วัดใจนักท่องเที่ยวเลยล่ะค่ะ เพราะระยะทางจะไกลที่สุด และโหดด้วย ตอนนี้ยังฟิตอยู่ บอกตัวเอง ฮึ๊บ! ไว้ มีสวนกับคนที่กำลังลงมาด้วย เลยถามไปว่า ลงตั้งแต่กี่โมงคะ พี่เค้าบอกว่า ลงตั้งแต่ตี 4 ค่ะ โอ้แม่จ้าววววว อะไรจะโหดขนาดนี้
ระหว่างทางขึ้นไปยัง ซำแฮก (แค่มองทางก็เหนื่อยแล้ว T^T)เมื่อเดินทางมาถึงซำแฮก เหล่าแม่ค้าต่างต้อนรับเป็นอย่างดี ด้วยน้ำเสียงแม่ค้าที่ใสแจ๋ว อดไม่ได้ที่จะซื้ออะไรหน่อยค่ะ หลงคารมณ์จริงๆ บอกเลย ยืนพักได้ครู่นึง ขาเริ่มสั่น ดิ๊กๆ เปล่าหนาวนะคะ แต่ปวดขา 55555 แอดมินและทีมงานซัดแตงโมเย็นๆเข้าไป ให้สดชื่่น
แวะพักเหนื่อยที่ซำแฮก แตงโมหวาน เย็นชื่นใจมากค่ะและในระหว่างนั้นเราได้เห็นคุณลุงลูกหาบ สุดยอดซุปเปอร์แมนเลยค่ะ คุณลุงบอกว่า สัมภาระที่หาบมานั้น ทั้งหมด 90 กิโลกรัม (ป้าดดดดดดด) ทีมงานก็อดไม่ได้ที่จะลองยกดูบ้าง อย่าว่าแต่หาบเลยค่ะ ยกแทบจะไม่ขึ้น กัดฟันยก จนแทบจะผายลม(ตดแตก) กันเลยทีเดียว 55555 เมื่ออึ้ง ทึ่งกับคุณลุงลูกหาบ ยืดเส้นยืดสายแล้วเดินทางต่อ เป้าหมายต่อไป ซำบอนค่ะ ลุยยย
ทีมงานลองยกดูบ้าง น้ำหนักก็อยู่ที่ 90 กิโลกรัมค่ะ
ถึงแล้วค่า ซำบอน จากซำแฮกมายังซำบอน ระยะทาง 700 เมตร ราวกับขึ้นมาอีก 2 กิโลเมตร 5555 เหนื่อย แต่ยังไหวอยู่ กระจอกมากกก (แอดมินเนี่ย กระจอกมาก 55555) พอมาถึงซำนี้จะเริ่มเจอกับนักท่องเที่ยวที่ลงมาแล้วค่ะ ค่อนข้างที่จะเยอะเลย และก็ให้กำลังใจเค้า ว่า ใกล้ถึงแล้วค่ะ อีกนิดเดียว สู้ๆนะคะ (แลดูมนุษยสัมพันธ์ดี 5555)
เดินทางมาถึง ซำบอน และได้พูดคุยกับนักท่องเที่ยวที่เดินสวนกันตอนนี้เดินทางมาถึง ซำกกกอก แล้วค่ะ เดินมาอีก 360 เมตร ระยะทางไม่ไกล และไม่เหนื่อยค่ะ ความพิเศษคือ เวลาลูกหาบที่เดินสวนทางกับเรา จะมีลำโพงเล็กๆประจำกายของแต่ละคนด้วย (เฮ้ยยย เริ่มสนุกแล้วสิ)
เดินทางมาถึง ซำกกกอกเราเดินไปต่ออีก 200 เมตร จากซำกกกอกถึงซำกอซาง ซำนี้เราไปป่วนพ่อค้าแม่ค้ามาค่ะ ไปขายของช่วยเค้า จนนักท่องเที่ยวไม่กล้าเข้าร้าน 55555
ซำกอซาง ซำนี้จะมีร้านค้า ร้านอาหารตามสั่งด้วยค่ะ
การป่วนพ่อค้า แม่ค้า โดยทีมงานโกทูเลยค่ะ 5555
ความเหนื่อยเริ่มหายไป กลายเป็นความสนุกเข้ามาครอบงำ ลูกหาบสวนทางเราแต่ละที เพลงถูกใจ(ส่วนใหญ่เป็นหมอลำ) เราก็เต้นใส่กันเลยค่ะ ประมาณว่า เด้อนางเด้อ เด้อๆ นางเด้อ ป้าบๆ 55555 นักท่องเที่ยวที่ผ่านมาเห็นก็แอบอมยิ้ม และหัวเราะ ถามว่าอายไหม โถ่ววว อายมากกก แต่ต้องเอามาลบความเหนื่อยออกไปค่ะ การเดินทางจะได้มีแต่ความสุข 555
เราเดินไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก หายเหนื่อยก็เดินต่อ พลัดกันถือขาตั้งกล้อง พลัดกันถ่ายรูป และวีดีโอ มุมสวยๆมาให้ได้ชมกันตลอดทาง และจุดนี้นับว่าเป็นคล้ายสมรภูมิรบขนาดย่อมๆ สำหรับแอดมินเลยค่ะ เพราะต้องพยายามถ่ายรูป บวกกับหลบนักท่องเที่ยวที่เดินสวนลงมา ที่หนักสุดคือ หลบลูกหาบค่ะ 55555 กลัวไปชนเค้า เดินแซงก็ไม่ได้เพราะทางแคบ ต้องเดินตามก้นเค้าไป เค้าเลี้ยวที แอดมินก็ก้มหลบไม้ที่ลูกหาบแบกที เป็นนาทีระทึกจริงๆ และก็อีกเช่นเคยค่ะ เดินตามลูกหาบไป เต้นไป อะไรจะมันส์ขนาดนี้ 55555
แวะถ่ายรูป ซึ่งจุดนี้จะแคบหน่อยค่ะเมื่อเดินมาถึงพร่านพรานแป แวะพักสักหน่อยค่ะ แล้วก็ยิงยาวต่อไปจนถึงซำแคร่เลย ซึ่งผ่าน ซำกกหว้า ซำกกไผ่ โดยไม่ได้หยุดพัก เพราะไม่ไกลเท่าไรค่ะ เดินไปเรื่อยๆ ค่อยพักทีเดียวตอนจะทานข้าว
ความอ่อนล้าจากการเดินและเต้นมาตลอดทาง ทำให้เรามาหยุดอยู่ที่ ซำกกโดน ค่ะ (เหมือนร่างกายโดนสูบพลังงานไป 5555) เรานั่งพักและนอนบนหินลักษณะคล้ายพะยูนเกยตื้นเกลื่อนกลาดกัน(ก็แหงล่ะ เต้นมาตลอดทาง) และถ่ายรูปกันเล็กน้อย ทีมงานบอกว่า เหมาะแก่การนั่งสมาธิมาก บรรยากาศดีสุดๆเลยค่ะ (แต่ให้เดินมานั่งที่นี่ก็คงไม่เอา 5555)
นอนเล่นที่ ซำกกโดน อุทยานแห่งชาติภูกระดึงและในที่สุดก็มาถึงซำแคร่แล้วค่าาา ได้เวลาพักทานข้าวกันแล้ว สั่งทานที่โต๊ะคงจะธรรมดาไป ไม่ได้อรรถรสการอยู่ซำแคร่เลย เพราะงั้น เราก็เอาข้าวไปนั่งทานอยู่ม้านั่งกันเลยค่ะ(เปล่าหรอก ที่นั่งในร้านเต็มค่ะ 55555) แต่อร่อยและฟินมากกกก
ที่นั่งในร้านเต็ม เลยออกมาทานข้าวกับบรรยากาศข้างนอกค่ะ เราพักอยู่ที่ซำแคร่จนหายเหนื่อย ถือว่าพักนานที่สุดเลยค่ะ เนื่องจากเพิ่งทานข้าวกันเสร็จ ถ้าออกเดินเลย อาจจะทำให้จุกได้
จากจุดนี้ น่าจะเป็นจุดที่ยากลำบาก และโหดมากๆอีกที่ของการเดินทางไปยังภูกระดึงเลยค่ะ เพราะมีโขดหิน และบันไดที่สูงชัน ต้องใช้ความระมัดระวังในการขึ้น
ทางเดินขึ้น ตั้งแต่ซำแคร่ จะเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวบ่นกันมากที่สุด 555ถึงแล้วค่าาาา หลังแป ถึงเส้นชัยแล้วววว เย้!! แต่เอ๊ะ!? ที่พักอยู่ไหน? โถ่วว ใครจะไปรู้ว่าถึงหลังแปแล้วต้องเดินไปจุดบริการนักท่องเที่ยวต่อ นี่ฝันสลายกันตรงนั้นเลยค่ะ 5555 ทำไมแอดมินถึงชอบเพ้อฝันและหลอกตัวเองขนาดนี้ แต่มาถึงตรงนี้จะไม่ถ่ายรูปคงไม่ได้
ทีมงานโกทูเลยแวะถ่ายรูปที่หลังแป ก่อนเดินทางไปยังศูนย์บริการนักท่องเที่ยววังกวางค่ะ
สถานที่ยอดฮิตของที่นี่เลยก็ว่าได้ค่ะ ไม่ว่าใครที่มา ก็ต้องมาถ่ายรูปกันที่ตรงนี้
"ครั้งหนึ่งในขีวิต เราคือผู้พิชิตภูกระดึง" เราเดินต่อไปเรื่อยๆ โชคดีที่เป็นทางราบค่ะ แต่ในความโชคดี ก็ยังมีความทุกข์ระทม เพราะเป็นทราย ตัดกำลังมากกกก ยิ่งเดินยิ่งอืด มี 1 ในทีมงานถอดรองเท้าเดินกันเลยทีเดียว
เมื่อเดินไปได้สักพัก ก็ได้เจอกับคุณแม่ทั้ง 3 ท่านค่ะ ซึ่งมีอายุ ประมาณ 60-70 ปี ได้ฟังอายุนี่ อึ้งงง ทึ่งงง มากๆ คุณแม่ยังคงเดินชิลล์ๆ หยอกล้อกันไป แอบมีบ่นนิดๆว่า อุตส่าห์เดินขึ้นมาถึงหลังแปแล้วก็นึกว่าจะถึงที่พักเลย นี่ต้องเดินต่ออีกหรอ แล้วก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่ คุณแม่ขา หนูก็คิดเหมือนคุณแม่เลยค่ะ 555555 คุณแม่ทั้ง 3 ท่านน่ารักมากๆเลยค่ะ ได้พูดคุยกันไปตามทาง ได้ชมความน่ารักของคุณแม่ไปพลาง ทำให้อดคิดถึงเพื่อนร่วมก๊วนไม่ได้เลยค่ะ
คุณแม่ทั้ง 3 ท่าน น่ารักมากๆเลยค่ะ (ขออนุญาตนะคะ)
แท่น แทน แท๊นนนน สู่เส้นชัยของจริงค่าา ณ ศูนย์บริการวังกวาง (จุดบริการนักท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติภูกระดึง) แทบจะล้มตัวลงนอนกันตรงนั้นเลยทีเดียว บรรยากาศ ณ ตอนนั้น ที่อุทยานเงียบมากๆเลยค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่า วันที่แอดมินขึ้นเป็นวันหยุดวันสุดท้ายของวันหยุดยาว นักท่องเที่ยวเลยเดินทางกันกลับหมดแล้ว
ณ ศูนย์บริการนักท่องเที่ยววังกวางทีมงานโกทูเลยได้ติดต่อจองห้องพักกันแล้ว ซึ่งอัดกันในห้องพัก 10 คนได้ เพราะหนาวมากค่ะ แม้แต่ตอนกลางวัน แอดมินกับทีมงานรีบแอดน้ำกันก่อนที่จะค่ำ เพราะน้ำอาจจะบาดลึกร่างกายถึงขั้วหัวใจเราได้ 5555 ไม่อยากเสี่ยงชีวิตเพราะน้ำบนภูกระดึงจริงๆค่ะ ขนาดอาบตอนกลางวันยังหนาวขนาดนี้ กลางคืนจะขนาดไหน บรื๋ออ
เมื่ออาบน้ำเสร็จเรานอนกันได้พักใหญ่ๆ ถึงเวลานัดแต่งหน้าให้คู่รักเพื่อเข้าพิธีบายศรีสู่ขวัญ ที่พักของทีมงานโกทูเลย กับบ้านพักของคู่รัก ห่างกันคนละฟากของจุดที่พักก็ว่าได้ค่ะ เดินไปเดินมา ไปจ๊ะเอ๋กับพี่กวางเข้า เขาสวยมาเชียว ขอเข้าไปถ่ายรูปนิดนึง หันมามองหน้าเรา
ราวกับบอกเราว่า "ไม่มีอาหารก็ไสหัวไปซะ!!" พร้อมกับเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของพี่กวาง เราก็กราบลาพี่กวางตรงนี้ล่ะค่ะ รีบไปก่อนที่จะลุกขึ้นมาไล่เตะเรา 55555(ความจริงพี่กวางน่ารักมากค่ะ เราไม่ทำร้ายเค้า เค้าไม่ทำร้ายเรา)
พี่กวางบนอุทยานแห่งชาติภูกระดึงค่ะ ระหว่างทางเดินไปที่พักและในระหว่างแต่งหน้าก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นกับแอดมิน โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ....
(เปิดใจ...หาคำตอบ...ภูกระดึง...มีอะไร?? ตอนจบ)บทความโดย : ไก่น้อย (ทีมงานโกทูเลย)